İyi bir başlık seçmişim meğer bloguma.Hala deviniyorum...
Yaşam geçip giderken yamacımdan, tutamıyorum sanki bana ait olanları bile.
Neyle oyalanıyorum ki ben. Hep birşeyleri kaçırdığım ve kaçırıyormuşum duygusu... Yetişememek, yetiştirememek, kaçırmak duygusu...
Hiçbirşey yapmamak. "Anton"lar gibi durup izlemek. Evet. Ben şu anda bunu istiyorum.
Lisede öğrenci iken vapurlarda, sokaklarda gördüğümde nasıl olur da bunu seçer bir insan derdim. İşte şimdi onları anlar haldeyim. Gölge etmesinler başka ihsan istemem...
