Bazen de zaman geçmesin istiyorum.
Bazı yerler, bazı insanlar zaman dursun dedirtiyor.
Trafikte zaman geçmek bilmez genelde. Ama bugün keşke daha da yavaş aksa trafik dedim. Gördüğüm her bir noktanın güzelliğine doyamadan aktı gitti malesef. Dolmabahçe'ye inen yokuşta gördüğüm saat kulesi ve cami dolunayın ışığında, dolunayın ışığı denizde, boğaz köprüsü bunların solunda şıkır şıkır ışıklarıyla ve derken ben köprünün üstünde nereye bakacağımı şaşırmış bir halde... Tanrı'ya şükrettim. Hepsi için. Hepsini görebildiğim ve görmeme izin verdiği için.
Gamsız baykuş değilim, ama fırsatları değerlendirmeye çalışıyorum. Bakmazsam göremem. Sadece bakmayı bilmek lazım belki de.
* Bu şehirle ilgili gel-gitlerim, şehirle yaşadağım sado-mazo ilişkim, bu şiddetli geçimliliğim...
Hep baştan çıkarıcı "İstanbul" yüzünden.
Herşeye rağmen...
Hala İstanbul.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder