Roma'dayim. 4. Gunum. Geldigimden beri piril piril gunes ve masmavi gokyuzu vardi. Dun bulutlandi. Sehit haberlerinden sonra. Ve bugun artik yapmak isteyip de donakaldigim icin yapamadigim seyi yapiyor. Durmaksizin, gokgurultuleri ile, simseklerle, firtinayla agliyor araliksiz olarak. Adeta kilometrelerce bulut var ve ne kadar yagsa durmayacak ve asla bir daha gunes yuzunu gostermeyecek. Hava karanlik. Simsek ile aydinlaniyor. Ben de boyle hissediyorum iste. Yagmak ve yagmak ve yagmak. Durmadan, dinlenmeden. Hic bitmeyecek gibi. Ve temizlemek ne var ne yoksa. Bir daha sehit vermemek icin. "Vatan sag olsun"mus. Olsun. Ama icinde sag kalmadiktan sonra... Veya aci ile kavrulmus, yanmis insanlarla dolduktan sonra. Hata var. Bir yerde hata var. Burada, Italya'da insanlar hayatin kremasini daha nasil mukemmellestirirler diye ugrasirken bizim varolma savasi ile ugrasmaya devam etmemiz veya buna mecbur birakilmamiz, haksizlik.
Sozler kifayetsiz. Hisler acitici. Eylemler yetersiz. Sonuc, basarisiz.
Kisir dongu var, kirilmayi bekleyen. Cozum bu dongude donmeye devam ederek degil, donguyu kirarak olur diye dusunuyorum.
Sehitler icin agliyor gokyuzu. Durmadan. İcim gibi. Gozlerim doluyor ve eslik etmek uzere yagmura, ramak kaliyor gozlerimden selaler akmasina. Ama tutuyorum kendimi. Cunku anlatmak ve konusmak istemiyorum insanlarla. Savunmak, tartismak, boyle bir yasi boyle bir anda paylasmak istemiyorum. Paylasilmiyor zira. Yasaniyor. Yasamayan da anlamiyor.
Ben de neyi ne kadar anladigimdan emin degilim. Ama kardeslerimizin bu sekilde yitip gitmeleri anlasak da anlamasak da devam ediyor.
Ne diyeyim?
Mekanlari cennet olsun.
Ruhlari sad olsun diyecegim, ama arkalarinda biraktiklari analar, babalar, cocuklar, kardesler, esler, sevgililer bu halde iken nasil sad olur ruhlari?
Eskiden "bir sirpli genc" vuruldugunda savas cikarmis. Simdi binlerce "Mehmetcik" sehit oluyor ve "catisma" ile sonuclaniyor. Bicak kemige dayandi deniyor onlarca yildir. Bicak bulsa kemigi dayanacak. Ama bulamiyor bir turlu. Belki de kemik de yok omurga da karar merciinde oturanlarda. Aci, dustugu yeri yakiyor. Ve yangin yayiliyor.
Bir de birlikten kacan asker haberi vardi bu sabah gazetelerde. Bitlis'te. Birkac yerinden vurulmus. Sehit desem sehit degil. Kim bilir ne dusuncelerle, korkularla kacti?

Yazik.

Bir offff ceksek oradaki tum daglar yikilsa. Heryeri dumduz olsa. Sorunlar yok olsa. Kimse yanmasa, aglamasa...