ACIMADI Kİ!

Sabah işe gelirken denk geldim. Uydu.
Şu anda böyleyim denebilir.



"Hand In My Pocket"


I'm broke but I'm happy

I'm poor but I'm kind

I'm short but I'm healthy, yeah

I'm high but I'm grounded

I'm sane but I'm overwhelmed

I'm lost but I'm hopeful baby

What it all comes down to

Is that everything's gonna be fine fine fine

'cause I've got one hand in my pocket

And the other one is giving a high five

I feel drunk but I'm sober

I'm young and I'm underpaid

I'm tired but I'm working, yeah

I care but I'm restless

I'm here but I'm really gone

I'm wrong and I'm sorry baby



What it all comes down to

Is that everything's gonna be quite alright

'cause I've got one hand in my pocket

And the other one is flicking a cigarette

And what it all comes down to

Is that I haven't got it all figured out just yet

'cause I've got one hand in my pocket

And the other one is giving the peace sign

I'm free but I'm focused

I'm green but I'm wise

I'm hard but I'm friendly baby

I'm sad but I'm laughing

I'm brave but I'm chickenshit

I'm sick but I'm pretty baby



And what it all boils down to

Is that no one's really got it figured out just yet

'cause I've got one hand in my pocket

And the other one is playing the piano

And what it all comes down to my friends

Is that everything's just fine fine fine

'cause I've got one hand in my pocket

And the other one is hailing a taxi cab

Işık Doğudan Yükseliyor...

Ben yeni farkına varıyorum. Yüzümüz batıya dönük doğurdular, büyütttüler. Hep kovaladık, peşinden koştuk birşeylerin batıya doğru. Birgün durdurdum kendimi. Biraz bekledim. Sonra yüzümü doğuya döndüm. Gözüm kamaştı ışıktan. Ama gözüm alışınca gördüm alttaki zorlukları, iyiyi, kötüyü. Batı daha "cici"ydi belki. İdeale daha yakındı. Daha "medeni" idi, medeniyetin doğduğu toprakların aksine. Doğu "az gelişmiş"ti. Fakirdi. Karışıktı. Ancak daha rafineydi ve "başka"ydı. Bana anlatılandan, inanmak istediğimden, duyduğumdan, gördüğümden. Hatta duymadığımdı, görmediğimdi. Böyle istendiğinden...

Yeni yüzleşiyorum tüm komplekslerimle. Açıyorum kendimi alabildiğine ve ayıkladıkça kompleksleri, çıkıyor içinden hasret olduğum gerçekler. Ne batıya, ne de doğuya hayranım. Gerçeğin, basitliğin ve saflağın peşindeyim. Ve bu yolda karşıma çıkanlar, "Çok şükür Allahım'a. İyi ki doğmuşum." dedirten cinsten.
Amacım varmak değil, gitmek.

Yollar sürprizli. Yollar karışık. Yollar hayatın kendisi.

Işığa yürüyorum bu günlerde. Merakla ve istekle.