Dün sabah ve bu sabah kendimi açık hava sporu ile ödüllendirdim: sahilde koştum. Kulağımda ruh ikizimin yaptığı enfes spor müzikleri, karşımda adalar ve yüzümde engelleyemediğim gülücükle. Kimbilir adalar da ne güzeldir şimdi dedim kendi kendime...
Bugün babamın 75. doğum günü. Koşarken onu düşündüm. Hayatını düşündüm. Yaşadıkları ve yaşayamadıklarını düşündüm. Daha çoook yaşasın, ve hayata kattıkları kadar o da hayattan alabilsin istedim. Onu hep kendim gibi veya kendimi onun gibi gördüm. Huzursuzluğu, her daim dengeyi araması ve bulmadaki güçlükleri, ama hiçbir zaman kaybetmediği mizahı ve enerjisi ile.
Ona hep düşkündüm. Hala da düşkünüm. O bilmese de ve ben hissettiremesem de... Ben, onun kızıyım, çoğu zaman annemin de dediği gibi. Ve bununla gurur duyuyorum.
Babacım: İyi ki doğmuşsunuz ve ben sizin kızınız olmuşum. Sizi olduğunuz gibi seviyorum. Çok yaşayın, e mi?!
:-)
YanıtlaSilRuh ikizi benim di mi? benim benim benim!:) ho ho
YanıtlaSilSevdiklerimi çok seviyorum ve hiç ayrılmak istemiyorum. (tipik)
Erol Amca yı öptüm,nice yıllara:)
http://yemegeneyapsam.blogspot.com/
YanıtlaSil